Music that needs attention: Moses Sumney

Zijn twee voorafgaande EP’s Mid-City Island en Lamentations waren mij ontgaan. Ze werden blijkbaar lovend ontvangen op Pitchfork. Nu zegt mij dat niet zoveel, want de meeste muziek die daar besproken wordt, kan mij totaal niet bekoren. Het debuutalbum van deze moderne, in Californië woonachtige troubadour met Ghanese roots heet Aromanticism. Voor er een noot op papier stond was er al de albumtitel. Volgens Moses is het een concept album over de aantrekkingskracht van romantiek en de overschatting ervan en over mensen die het niet hebben. Het schrijven van de liedjes nam drie jaar in beslag. Op diverse plaatsen over de hele wereld schaafde hij aan zijn muziek, zelfs aan boord van een vrachtschip op de Stille Oceaan. Het album bevat een bijzondere mix van soul-, folk-, indie- en experimentele elementen. Hij maakt veel gebruik van zijn kopstem, iets wat een bepaalde groep potentiële luisteraars, mogelijk zal afschrikken. Zijn stem is net zo flexibel als die van Al Green. Drie nummers werden reeds vrijgegeven, waaronder een van de prijsnummers, Quarrel. De opbouw is fantastisch, met een smaakvol gebruik van onder anderen harp, blazers en de finishing touch aan het eind door de piano. Ook duiken er geregeld strijkers en synthesizers op in zijn muziek. Veelal blijft hij het dichtst in de buurt van de soul, zoals in Plastic. De tekst van het korte Stoicism wordt gesproken, overduidelijk geïnspireerd door de wijze waarop Leonard Nimoy (beter bekend als Spock in Star Trek) lang geleden verhalen insprak. Op Aromanticism is Moses Sumney op zoek gegaan naar een eigen muzikaal universum, iets wat mijn inziens voortreffelijk gelukt is. Imponerend debuut, waarin je volledig opgezogen wordt. Binnenkort is deze bijzondere zanger te zien in Nederland en België.

Theo Volk

Releasedatum: 22 september 2017 Jagjaguwar

Website: https://www.mosessumney.com/