Noah Gundersen - Carry the Ghost



Laat ik er openhartig over zijn, ik keek al een tijdje uit naar Carry the Ghost. De marketingjongens van Dualtone wisten mij te lijmen door iedere keer een tipje van de sluier te lichten. Ongetwijfeld “lekkermakertjes” volgens een standaard procedé, maar effectief genoeg voor types zoals mij. Druppelsgewijs werd ik gepaaid. Eerst de aankondiging van een nieuwe plaat, daarna toonde men de hoes, om vervolgens een eerste track te lekken. In Amerika is de plaat ondertussen verkrijgbaar, terwijl Europa nog even mag wachten. Gelukkig kent een upload van data geen grenzen. Fysiek volgt hij, naar keuze, in de overige formaten vinyl en CD. De luxe downloadversie kent 16 nummers. Wanneer je voor een 2LP of CD kiest dan zit een download code bijgesloten voor de overige liedjes. Niets wordt je onthouden. Sterker, Noah Gundersen pakt uit en stelt niet teleur na de verwachting die hij gecreëerd had met voorganger Ledges. Geweldig om te mogen aanschouwen hoe een jong artiest zich zo volwaardig manifesteert. Zijn definitieve stijl lijkt al haast gevonden en doet mij qua ambitie denken aan ene Neil Young in zijn beste jaren. Wanneer je Heartbreaker hoort dan weet je het zeker, de geest is uit de fles.

In tegenstelling tot zijn vorige plaat is Carry the Ghost aanzienlijk voller in de uitvoering. Dat is niet altijd voordelig, maar in de mix van Phil Ek (bekend van zijn werk voor Band of Horses and Father John Misty) pakt dit wonderwel uit. De productie trekt Gundersen naar zichzelf toe. Carry the Ghost gaat over iemand die bij zichzelf te rade gaat. Het is de plaat van een man midden twintig die zich zelf levensvragen stelt. Waarom zijn we hier? Zelf heb ik die tocht ook gemaakt. Wie niet? Stilstaan bij de vraagtekens die ons bestaan oproept. Ik heb mij neergelegd bij het feit dat niet iedere vraag beantwoord wordt. En waarom ook? Hoe het ook zij, Noah’s zoektocht is een genot om naar te luisteren. Niets dan waardering, en tevens indrukwekkend, hoe hij schijnbaar vanuit het niets dergelijke mooie liedjes heeft weten te maken. Liedjes die enerzijds de kwetsbaarheid benadrukken, maar op andere momenten volstrekt uit hun voegen barsten van ongecontroleerde energie en emotie. Prachtig! Ledges was al een prachtplaat, maar op Carry the Ghost hoor je een volgroeid geluid. Subtiel en rijk.

Gastschrijver: Rein van den Berg