Cameron Blake - Alone On The World Stage


Het is heel fijn mensen te kennen die praktisch dezelfde muzieksmaak hebben. Tips van Jos neem ik dus altijd serieus. Hij wees me onlangs op Alone On The World Stage van Cameron Blake, een voor mij totaal onbekende singer songwriter, sinds enkele jaren woonachtig in Grand Rapids, Michigan. 

Zijn carrière begon echter  in 2009 in Baltimore, Maryland, waar overigens de onlangs debuterende Robert Chaney oorspronkelijk ook vandaan komt. Naast een live album bracht hij eerder drie studio albums uit. Alles in eigen beheer. De nieuwe plaat wordt volgens mij terecht gezien als een mijlpaal. 

De inspiratie voor het nieuwe project vond hij in de muziek van Nick Drake, het werk van de Deense filmmaker Carl Dryer en in de biografie over de Japanse Butoh danser Kazuo Ohno. Laatstgenoemde staat overigens afgebeeld op de hoes van The Crying Light van Antony and the Johnsons, een van de favoriete groepen van Cameron. Hij putte hieruit ook de moed om er een solo album van te maken. 

Alleen zang en zichzelf begeleidend op gitaar en in twee nummers op piano. Het eerste wat bij beluistering opvalt, is de buitengewoon aangename stem van Blake en geweldige manier waarop hij deze gebruikt. Hij is beïnvloed door de grote performers uit de jaren 60 en 70 zoals Leonard Cohen, Neil Young, Bob Dylan en Tom Waits. 

Zijn teksten zijn buitengewoon mooi. Zo opent de cd met het indrukwekkende Rise and Shine, wat hij in een schrijfsessie voltooide. Het handelt over het Palestijns-Israleïsche conflict. Er zitten Bijbelse verwijzingen in de tekst. In Baltimore woonde hij in de buurt van haven en hoorde hij vaak ’s avonds de brandweerauto’s met loeiende sirenes voorbijkomen. Fireman Snowman handelt daarover. 

In 2006 werd in North Dakota een nieuwe voorraad olie gevonden, hetgeen een hoop nieuwe banen opleverde. Maar vooruitgang heeft ook een keerzijde, zoals de tekst van North Dakota Oil leert. Het buitengewoon fraaie The Fisherman was een grote bevalling om te schrijven. Een paar jaar terug bezocht Cameron samen met zijn vrouw Londen. Naar aanleiding van een ritje op een dubbeldekker bus schreef hij Piccadilly Circus. Het gitaarspel herinnert me hier aan dat van Nick Drake. 

In Detroit wordt de financiële teloorgang en de daarmee gepaard gaande wanhoop beschreven. Een van mijn grote favorieten is Home Movie. Hij begeleidt zichzelf op een gammele piano van 75 dollar, zo eentje als Ed Askew gebruikte op For The World. Het was het eerste nummer wat hij schreef voor Alone On The World Stage. Een conversatie met een goede vriend leverde Wild Blue Garden op. 

Ultrasound is opgedragen aan zijn dochtertje Genevieve Elizabeth. Het opnemen van Welfare Street nam veel tijd in beslag. Uiteindelijk op de laatste opnamedag lukte het eindelijk om het goed vast te leggen. In Kabuki Theatre keert de piano op indrukwekkende wijze terug. Slotlied Fragile Glory is het enige liedje wat ’s morgens is geschreven. Het heeft een duidelijk andere sfeer dan de rest van de songs. De productie, mix en het opnemen werd voortreffelijk verzorgd door Peter Fox. 

Ondanks de sobere invulling van de songs maakt Alone On The World Stage veel indruk. Sterker nog, het behoort voor mij tot het mooiste wat 2015 tot nu toe te bieden heeft.   


Releasedatum: 16 maart 2015 Eigen beheer
Websites:  http://www.cameronblakemusic.com/ en http://cameronblake.bandcamp.com/album/alone-on-the-world-stage