Pitchfork had op 2 februari de videoprimeur van het
titelnummer van The Meeting of the
Waters. Sindsdien is het ook te beluisteren op Spotify, wat intussen al
meer dan twee miljoen keer gebeurd is. Terecht volgens mij, want in het nummer wordt
op inventieve wijze gebruik gemaakt van dynamiek en bezit het een heerlijk
ritme. Lucinda Williams noemt hem “his generation’s answer to Bob Dylan” en
daar kan ik me redelijk in vinden. Folk vormt de basis van zijn muziek, alhoewel
hij net als Dylan midden jaren zestig de akoestische voor de elektrische gitaar
verruild op The Shadow of an EmPire
en meer rockgeoriënteerde muziek ging maken. Gelukkig keerde Regan hierna terug
naar het rustige folk idioom. Overigens
kwam ik Regan pas in 2011 op het spoor door de buitengewoon enthousiaste
recensie van Krenten uit de pop over 100
Acres of Sycamore, wat ook direct op mij grote indruk maakte. Meteen
schafte ik ook zijn andere albums aan. Naast 100 Acres of Sycamore werd zijn
debuut The End of History uit 2006 volledig
door mij omarmd.
De nieuwe cd liet een behoorlijke tijd op zich wachten en laat
een meer avontuurlijker geluid horen, vooral door het gebruik van elektronica.
Gelukkig gebeurt dit op een organische wijze. Intussen is ook het bijzonder
fraaie Cormorant Bird reeds als video
vrijgegeven. Op zijn website is trouwens geen enkele informatie over het album
te vinden, gelukkig spreekt de fraaie muziek voor zich. Zo wordt Turn the Skies of Blue on opgesierd met subtiele percussie. In
sommige nummers, Cape of Diamonds is
er een van, kiest hij voor een wat commerciëler geluid. Het gebruik van
trommels is hier iets uitbundiger, denk aan bijvoorbeeld Home van Dotan. Persoonlijk spreekt mij dat niet zo aan. Dat
commerciëlere geluid geldt ook voor Book
of the Moon en Up into the Rafters,
echter deze songs kunnen mijn goedkeuring wel wegdragen. Bijzonder aanstekelijk
is Babushka – Yai Ya, waarbij stilzitten
onmogelijk is, helaas aan de korte kant. Er zijn ook twee instrumentale,
hypnotiserende tracks te vinden, het ruim twaalf minuten durende Tsuneni Ai en het korte broertje ervan Ai. De fraaiste liedjes vind ik Wall of Silver, met subtiele elektronica
en percussie, en absolute hoogtepunt het ingetogen Euphoria. Uiteraard is zoals gewoonlijk zijn zang zijn sterkste
troef. Of The Meeting of the Waters zijn mooiste album is, durf ik nog niet te
zeggen. Het is in ieder geval wel zijn meest avontuurlijke.
Releasedatum: 14 april 2017 Abbey Records
Website: http://fionnregan.com/