Al op zijn vierentwintigste houdt Emitt Rhodes zijn
solocarrière, na het aflopen van zijn platencontract, voor gezien. Het dispuut
met zijn platenlabel ABC/Dunhill had een zware wissel op hem getrokken. Op dat
moment had hij er een professionele muziekcarrière van tien jaar opzitten. Op
zijn veertiende werd hij drummer bij The Emerals, gevolgd door zijn toetreding
als drummer van The Palace Guard, die een bescheiden hit hadden met het
folkrocknummer Falling Sugar. Nadat
hij gitaar had leren spelen formeerde hij met een paar schoolvrienden The
Merry-Go-Round, die in 1967 een goed ontvangen album uitbracht. Een album dat
ook door de vroege Beatles gemaakt had kunnen zijn. In 1970 verscheen zijn klassiek geworden
solodebuut. Hierop werden alle liedjes door hemzelf geschreven, gezongen,
uitgevoerd, opgenomen en geproduceerd in zijn eigen studio. Ook hierop zijn de
nodige Beatles invloeden te horen. Billboard magazine noemde hem na deze
release een van de beste artiesten uit de muziekscene van dat moment. Na het
opgeven van zijn solocarrière ging hij als geluidstechnicus werken voor Elektra
Records. Zowel in 1980 als in 2000 nam hij een nieuw solo album op. Om verschillende redenen gingen beide
releases niet door. De enige echte wapenfeiten volgden pas vorig jaar, toen hij
de liedjes What’s a Man to Do, Just Me and You (beiden met Richard
Thompson) en This Wall Between Us (met
Richard Thompson en The Bangles) uitbracht. En nu verschijnt een dag na zijn
zesenzestigste verjaardag eindelijk, na
43 jaar, een echte opvolger van zijn vierde solo album Farewell to Paradise. Rainbow Ends is nauwelijks te
vergelijken met zijn oude albums. Begrijpelijk, we zijn ruim vier decennia
verder. Zijn klankkleur is wat veranderd en hij heeft natuurlijk veel meer
levenservaring. Verdwenen zijn de duidelijke invloeden van The Beatles. Wel
hoor je dat hij een kind van de jaren zestig en zeventig is. Zo wordt er
bijvoorbeeld van een mellotron en een analoge synthesizer gebruik gemaakt. En
van die typische koortjes uit die tijd. Er zijn nu iets meer rockinvloeden te
vinden. Rainbow Ends is een heus conceptalbum geworden over een relatie die ten
einde komt en de pijnlijke nasleep ervan. Mijn vermoeden is dat de teksten
volledig autobiografisch zijn, maar heb dat vermoeden tot nu toe nergens kunnen
staven. Ze zijn in ieder geval erg geloofwaardig en zullen voor menigeen
herkenbaar zijn. Er werd door ervaren
krachten als Aimee Mann, Susanna Hoffs, Roger Joseph Manning Jr. en Jason
Falkner van Jellyfish en Nels Cline van Wilco medewerking verleend. Dit
conceptalbum, wat werd opgenomen in zijn eigen huisstudio, kan misschien
eindelijk leiden tot een grotere bekendheid van deze bijna vergeten cultheld.
Theo Volk