Steven Troch is een gepokt en gemazelde blues muzikant van 41
jaar afkomstig uit Mechelen, die al geregeld in de prijzen viel. Sinds 1994
bouwt hij gestaag aan zijn carrière. Hij was de frontman van Fried Bourbon, die
in België grote bekendheid vergaarde. Hij werkt regelmatig samen met andere
Belgische bluestoppers als Guy Verlinde en Tiny Legs Tim. Vorig jaar speelde
hij nog mee op Better
days ahead en Stepping
Up, die ik overigens beiden recenseerde. En onlangs toerde hij nog met het
aanstormende Finse bluestalent Ina Forsman. Zijn solodebuut verschijnt
overigens op het label van Tim de Graeve (aka Tiny Legs Tim). Voor de opname
van Nice ‘n’ Greasy trok hij naar de vermaarde
Greaseland Studios in California, waar een grootheid als Charlie Musselwhite al
opnam. De eigenaar van de studio is de nog jonge, oorspronkelijk uit Noorwegen
afkomstige, Kid Andersen. Naast een geweldig gitarist wordt hij gezien als de
beste producer in het bluesgenre. Hij speelde onder anderen in de bands van Charlie Musselwhite en Elvin
Bishop. Het eerste wat opvalt bij beluistering is de gedrevenheid en het
spelplezier van de muzikanten. Het lijkt wel of alles in een keer live is
opgenomen. Het repertoire is zeer gevarieerd. Zo is The Jinx Is on Me een reggaenummer. Niet zo heel verwonderlijk,
want hij speelde al op reggaeplaten mee en deelde het podium met de New Yorkse
ska/rocksteady band The Slackers. La
Perla is voorzien van een mamboritme. Het heerlijke Footsteps Of My Dad herinnert aan het beste wat Creedence
Clearwater Revival voortbracht. Of de lekkere groove van Slow. En in de instrumental Alligator
Fryolator wordt helemaal losgegaan.
En zo staat het hele album voornamelijk vol met nummers, waarbij het
moeilijk stilzitten is. Steven is niet alleen een uitstekend mondharmonicaspeler,
maar beschikt ook nog eens over het nodige schrijverstalent en is een goede
zanger. Het luisteren naar Nice ‘n’
Greasy is een zeer aangename bezigheid, die ik U zeer kan aanbevelen!
Theo Volk