Dylan LeBlanc - Cautionary Tale


Neil Young was één van mijn favoriete artiesten tot ongeveer Zuma. Daarna kon niet ieder album van Neil mij integraal bekoren. Evengoed kocht ik incidenteel, hoewel de laatste 20 jaren amper. This Note’s for You vond ik bijvoorbeeld schitterend, en ook Harvest Moon ervoer ik als een zacht en meeslepend album. Dit derde album van Dylan LeBlanc roept qua stijl en stemming associaties op met dat album van Young uit 1992. Cautionary Tale is niet een plaat die overrompelt maar eentje die naarmate je hem vaker beluistert zich beter openbaart. De liedjes groeien wanneer je tijd neemt. Is Dylan LeBlanc voor mij een soort surrogaat? Mogelijk. Wie weet. Je proeft intuïtief dat LeBlanc geïnspireerd is door het vroege werk van de bejaarde Canadese artiest en andere “Jaren Zeventig” artiesten binnen dat genre. Onbedoeld reduceer ik LeBlanc hiermee, want ervaar hem allerminst als een kloon. De intro rif van Easy Way Out heeft weliswaar affiniteit met elementen uit Southern Man, maar Dylan LeBlanc is overwegend zichzelf.
 
Na zijn debuut Paupers Field ging het aanvankelijk te snel. LeBlanc’s succes kwam onverwacht en de treinvaart waarin hij belandde was overweldigend. Dusdanig dat het negatief terug ketste en dat een inzinking hem ten deel viel. Een combinatie van twijfel en drank sloegen hun slag. Gelukkig bleek dat Dylan LeBlanc over de nodige veerkracht beschikt. Hij is jong en dan is een teleurstelling een probaat middel om jeugdige overmoed in perspectief te plaatsen. Bovendien beschikt de man over een geweldig talent. Dit talent is herkend door muziekvrienden Ben Tanner (Alabama Shakes) en John Paul White (voormalige The Civil Wars) Gezamenlijk hebben ze LeBlanc uit het slop getrokken. Het eindresultaat mag er zijn. “There’s a world out there for you” zingt hij in Beyond the Veil en in die wereld met verschillende opinies is ook een plaats voor jou. Het tempo op Cautionary Tale ligt laag, maar drukt allerminst de luisterpret. Inhoudelijk sterke nummers als Balance Or Fall maken de verwachtingen van dit derde album waar. I’m Moving On is de eindconclusie die LeBlanc trekt. Gelukkig maar. Ik veronderstel dat Roy Orbison vanuit de hemel goedkeurend mee tapt, maar laten wij aardse zielen voor de zekerheid alvast hier genieten.

Rein van den Berg

Releasedatum: 15 januari 2016 Thirty Tigers
Website: http://www.dylanleblanc.com/