Gregory Page - One Way Journey Home

Tom Brosseau schreef voor zijn dit jaar verschenen album Grass Punkshet nummer Gregory Page of San Diego. De vraag is of Gregory Page wel zo Amerikaans is als deze titel doet vermoeden. Hij werd namelijk geboren in Londen in 1963. Zijn vader is Armeens en zijn moeder Iers. Op zijn veertiende verhuisde hij naar San Diego en werd Amerikaans staatsburger. Daarnaast is hij sinds half juni ook Iers staatsburger. De reden hiervoor is dat hij dan niet steeds visa dient aan te vragen voor zijn veelvuldige verblijf in Europa.

Zijn beide ouders zijn muzikanten. Zo speelde zijn moeder met haar toenmalige damestrio The Beat-chics in 1965 in het voorprogramma van The Beatles. Gregory groeide op zonder zijn vader, die hij pas in 1999 in Parijs leerde kennen na een langdurige zoekactie. Hij draagt de achternaam van zijn moeder. In zijn vroege tienerjaren luisterde hij naar de oude jazzplaten van zijn moeder, terwijl zijn generatiegenoten naar punk luisterden. Ook luisterde hij naar 78-toerenplaten van zijn uit Dublin afkomstige opa, Dave Page. Dave Page speelde in het fameuze kwartet van Leo Rowsome, de beste Uillieann Pipe speler die Ierland ooit gehad heeft. Bekende muzikanten als Paddy Moloney en Liam O’Flynn kregen ooit les van hem. Na aanvankelijk wat los-vast baantjes als taxichauffeur en kok gehad te hebben, stortte hij zich in zijn muzikale avontuur. Door zijn romantische en nostalgische inborst plus voorliefde voor jaren 30 jazzmuziek was het logisch dat hij een soort retro jazzmuziek ging maken. Hij werd vooral beïnvloed door iemand als Al Bowlly. Hij was een bekende crooner en bandleider, die eerst furore maakte in Engeland en later in Amerika. Richard Thompson schreef ooit het schitterende Al Bowlly’s In Heaven over hem.


Op One Way Journey Home worden de jazzinvloeden ingeruild voor Ierse folk invloeden. In wezen verandert er verder niet zoveel. Ierse muziek is ook vaak weemoedig en romantisch. De hoes moet volgens Page gezien worden als een metafoor voor de diepblauwe zee: “Great open water has a certain attraction to people, to stare at it so that their minds start wandering off. I guess amongst others the concepts of space, motion and the sound of waves are responsible for this and also the history it bears in it depths is fascinating, Especially the sea travels of the early days, it has an inspirational effect.” Zijn Ierse achtergrond wordt direct duidelijk bij het beluisteren van het openingsnummer Counting Blessings, vooral door de weemoedige fiddle en doedelzak. Dat hij een geboren verhalenverteller is wordt duidelijk in het daarop volgende Right Side Up, dit is meer een singer-songerwriternummer. Het titelnummer wordt opgesierd door een weemoedige fluit en een schitterende melodie. Traditional Mary And The Soldier heette oorspronkelijk The Gallant Soldier. Het werd vooral bekend in de schitterende uitvoering van Andy Irvine en Paul Brady op het klassieke folk album Andy Irvine & Paul Brady. De uitvoering van Page doet niet onder voor die versie, een groot compliment voor Page. In het heerlijke Old Photographs beschrijft hij op humorvolle wijze belangrijke gebeurtenissen uit zijn leven waarbij vooral de banjo onweerstaanbaar is. Right or Wrong behoort tot de mooiere nummers, dit vooral door de warme stem van Page en de prachtige begeleiding op gitaar. Best Friends is een niemendalletje dat wat mij betreft had mogen worden weggelaten. De tekst is aan de magere kant. Gelukkig wordt het hoge niveau weer gehaald in I Don’t Know waarbij met name de heerlijke uithalen van Page en mooie gitaarbegeleiding opvallen. In de instrumental Sliabh na mBan (vertaalt Mountain Of The Women, een heuvel in Zuidoost Ierland) excelleert Eric Rigler op doedelzak. The Banks Of The Pontchartrain is vooral bekend geworden als The Lakes Of Pontchartrain in de uitvoering van Planxty. Het is een Amerikaanse traditional. Down By The Glenside (The Bold Fenian Men) wordt hier helaas gebracht als een korte instrumental. Wie de prachtige versie van Jim McCann kent, zou graag een vocale uitvoering gehoord hebben. Down by the Glenside werd geschreven door the Ierse republikein Peadar Kearney. Hij schreef ook het Ierse volkslied, Amhrán na bhFiann(The Soldier’s Song).

 
Meer Iers dan in de afsluiter The Parting Glass kan het niet worden. Het geheel is in de sean-nós traditie a capella gezongen. Deze traditional werd ooit ook door Sinead O’Connor opgenomen.

Het album werd overigens geproduceerd door zijn goede vriend Jason Mraz. Ooit hielp Page Mraz namelijk aan een optreden en zo groeide een vriendschap. One Way Journey Home is een prachtige plaat geworden van een geweldige zanger die verdwaald is in deze moderne tijd en een hang naar het verleden heeft en daar in zijn muziek uiting aan geeft.


Theo Volk

Webpage http://www.gregorypage.com/
Releasedatum 1 September 2014 V2 Records Benelux